Girizgâh

Her insanın olmasa da çoğu insanın ulaşmak istediği yerler vardır. Hayali vardır mesela. Bir şey olma tutkusu vardır insanın içinde. Bu konularda ahkam kesecek halde hiç değilim ama bu tutku insanın içine doğuştan mı düşüyor yoksa bize bir şekilde dayatılıyor mu gerçekten bilmiyorum. Buraya ilk yazımı yazıyorum ve 1 saattir blog ayarları yaptığımdan dolayı tüm yazma şevkim gitti. Duymak istediğiniz bu değil olmamalı en azından yazan kişi okuyana böyle şeyler söylememeli. Okuyan demişken bu platformlarda yeniyim ve hiç sanmıyorum ki birileri bu yazıları okuyor. Yüksek ihtimalle herkes yazıyor ve herkesin blogu dünyanın en kaliteli içeriklerini içeriyor. Aldığım his bu en azından şimdilik.

Başlıkta yazan Farsça kelimenin çevresinden çok da uzaklaşmamam benim adıma daha doğru olabilir, belli bir çizgiyi takip etmem benim adıma güzel kılınıcak. Ya şimdi ya sonra, ya burda ya değil…

Burada ne mi yapacağım? HAHAHAHAHAHAHAHA bu kalıp kalabalıklara hitap eden insanların kalıbı. Ben tam da şu an sadece kendime hitap ediyorum. Bir açık var ve onu kendimce dolduruyorum. Bundan aşırı memnunum o ayrı mesele ama anlatmam lazım. Evet evet bu çok güzel: “anlatmamız lazım!” Burada bir kontra-kişisel gelişim harekatı yapacağım. Bu fikir özgün mü bilmiyorum ön araştırmasını yapmadım. Aklıma düştü ve uygulamaya karar verdim. Eğer varsa da böyle bir olay benimle aynı şeyleri anlatmayacağına çok eminim. Çünkü benim hayatımda benim gördüklerimi görüp kendince yorumlama algılama frekansı falan filan cümleyi toparlayamadım geri de silmeyeceğim ama benim gibi yorumlaması için ben olması gerekir. Konu aynı bakışlar farklı… E bu ben için değil sen için de öyle, senin baktığın yerden kimse bakamıyor oğlum uyanın artık lan! Kalabalıklar içinde kendini sıradan hissetmeyi bırak, sen varlığınla susmanla bile bir başkalıksın.

Nedir bu kontra-kişisel gelişim? Babacım bilmiyorum siz seviyor musunuz kağıttan kitap okumayı, onu koklamayı. Ben severim, fetiş seviyesinde değil tabii ki ama severim. Kitap kokusu olayı güzel, sayfayı çevirirken çıkan ses güzel falan filan şu an saat gecenin 03.01’i ve ben kitaba hallenemem. Bak çok kopuyoruz farkında mısın anlatmak istediğimden, heh işte bu blog tutarsa ahanda bundan tutar çünkü ben de bilmiyorum ne zaman nereye sapacağımı. Hugo’da 4 ve 6 tuşuna seri ve bakmadan basıyormuş gibi nereden gideceğimiz belli değil. Bok gibi örnek verdim ama silmeyeceğim. Çünkü o örnek geride kaldı bak akmaya devam ediyor devam ediyoruz. Evet nerede kalmıştık devam ediyoruz hakkaten. Kitapçılar var ya hani o seçkin kitapçılar, çok satanlarında en az 1 2 3 kaç bilmiyorum ama son zamanlarda her dönemde kişisel gelişim kitabı mevcut. Bu kitaplar size ne anlatıyor? Başarılı olmayı değil mi? Zirveye çıkmanın yolları falan… Oğlum uyanın lan uyanın zirve tek kişilik. Bu yazıyı okuyan 100 kişiden 64’ü kafasındaki hayali, istediği hayatı gerçekleştiremiyor. Belki de daha fazladır. Ben aslında o zirveye çıkmak istediğini sanıp, o zirveye çıkmak için tüm çevresi tarafından bunun için yoğrulanlara sesleniyorum, n’olur duy beni, duyun beni… Zirveye çıkamayanlar olarak biz daha fazlayız. O yolda üzülüp hırpalanacağınıza aşağıda gölgede serinde takılın… Benim bu sonuca varmamı anlamam için biraz zaman geçti.

İşte şimdi başlıyor hikaye! Size bu blogda kişisel gelişemeyenlerden kesitler sunacağım. Size kendi yaşam öykümden gelişemediğim noktaları göstereceğim. Kendinizden bir şeyler bulacaksınız çünkü yalnız değilsiniz, biz varız. Biz daha kalabalığız!

Çok kitap okuyan ama bir türlü şu önsözleri okumayı sevmeyen ona alışamayan biri olarak girizgahı uzun tuttuğum için bir özür borçluyum. Hala buraya kadar okuduysan ve eş dost değilsen takip edip, beğenip yorum yapabilirsin. Bilmiyorum kaç kişiye hitap edeceğim ve gerçekten bilmiyorum buranın jargonu bu mu?

Hoşçakalın 🙂